א רויטער צימער, א פלאקערנדיקער ליכט און א זאפטיגע פרוי אין א שווארצער מאסק, מיט קאצן אויערן. אירע פיס זענען אויסגעשפרייט און ווארטן אויף באשטראפט ווערן. איז ניט דאָס וואָס יעדער ברוטאַל מאַטשאָ מענטש חלומט, איז ניט דאָס דער ספּעקטאַקל וואָס זיין מאַרך ימאַדזשאַן? אירע הייזעלעך, וואָס באַנגענדיק פֿון איר מויל, באַטאָנען נאָר איר דערנידעריקונג. מ׳שטופט זי אין גאַנצן אַרײַן, פּאַניקנדיק, נאָר װער װעט זיך באַדויערן פֿאַר איר? אירע האָטערס שווייגן פון זייט צו זייט, איר שפּאַנענדיקן האָן שפּאַצירט שווער איר נאַס לאָך. און מיט דער כלבה איז נישטאָ קיין אַנדער וועג – זי דאַרף מיאוס פאָלגן אַלע באַפעלן פונעם בעלן!
די נעגערס האָבן די ברונעט ארויס פון די שטייַג צו אַרבעטן אויף זייער דיקס. פון קורס, יעדער פון זיי געפרוווט צו נוצן אַלע איר טשאַרמז, אַזוי די באַרען איז שווער. אַלע נאַס און אין אַ קאַלוזשע פון קום זי פּעלץ ווי אַ געוויינט הור. די נעגערס האבן געברומט פון פארגעניגן, אבער זי איז אויך געװען אין א גוטן שטימונג. עס זעט אויס, אַז מע האָט זי נישט אומזיסט געלאָזט אַרומגיין — זי האָט ליב געהאַט געבן און זויגן!
איך וויל אזוי זיין.